Hilda van Suylenburg (1897) van Cécile de Jong van Beek en Donk was een enorme bestseller en wordt beschouwd als de eerste volwaardige Nederlandse feministische roman. Desondanks is het tegenwoordig vrijwel verdwenen uit het collectieve literaire geheugen. In het verhaal over de strijdlustige Hilda die weinig gelegen laat aan haar patriarchale omgeving worden vrijwel alle belangrijke kwesties uit het dan nog jonge feminisme gethematiseerd. Tegelijkertijd is het nog steeds meer dan lezenswaardig als grote roman in de traditie van Tolstoj, Henry James en Louis Couperus. Hoewel Hilda van Suylenburg een soort anti-Eline Vere is heeft het een opvallend tekstueel verband met Couperus' werk. Als geen andere roman beschrijft het die Haagse Couperiaanse wereld nauwgezet en van binnenuit. Daarnaast zou De Jong van Beek en Donk deels model hebben gestaan voor een van Couperus' klassieke vrouwelijke personages: Cornélie de Retz van Loo uit Langs lijnen van geleidelijkheid (1899). Reden genoeg
