Zo'n honderd jaar geleden legden grote landschapschilders als Polenov, Koeïndzji, Levitan en Sjisjkin het Russische landschap op magistrale wijze vast. Zij kenden in hun tijd de natuur en haar soms onaangename neigingen maar al te goed. De barsheid, de onbegaanbaarheid, de grauwheid, de armoede en de eindeloosheid van het landschap zijn daarom steeds belangrijke thema's in de Russische landschapschilderkunst geweest. Maar deze onherbergzame natuur zag de schilder tegelijkertijd als het meest eigene, dat verheerlijking verdient.Met de overzichtstentoonstelling van de grote Russische landschapschilders in het Groninger Museum in het verschiet ging een groep Nederlandse literatoren en een fotograaf op ontdekkingstocht naar het Russische platteland. De zoektocht ging langs verschillende plaatsen die de schilders honderd jaar geleden inspireerden. Er ontstond een beeld van wat veranderde en wat hetzelfde bleef, en vooral een blik op het wezen van Rusland.
