Op een eiland is alles anders. Dat merkt Roos, als zij bij Ome Henk ten Tante Cor logeert. Ome Henk vertelt vreemde verhalen over verloren schoenen, over pieren en de zee. Hij spaart de schoenen die aanspoelen; als hij er honderd heeft opent hij het Museum van de Verloren Schoenen. Roos maakt gedichten van schelpen: Zout is de zee, zacht is het zand. Wie gaat ermee naar het strand? En wie is de ei van het eiland? Juist, de burgemeester!
