Op een donkere septemberavond in 1942 trekt Fietje Drukker haar tweejarige dochtertje Roosje een dubbel stel kleren aan en rijdt met haar in een kinderwagen richting Koninginneweg. Zoals afgesproken met het verzet legt ze haar dochtertje in het portiek bij nummer 9, belt aan en loopt met een lege kinderwagen terug naar huis door de stilte straten van Amsterdam, rouwend om haar ongestorven kind. Roosje komt in het Burgerweeshuis en krijgt de naam Irma van Schinkel. De gebeurtenissen die volgen vormen het verhaal van een verloren en verwarrende jeugd en van onverwerkte angsten en verdriet. In een lange reeks gesprekken tussen Roosje en auteur Mink van Rijsdijk werd de basis gelegd voor een oprecht en ontroerend boek waarvan de auteur zelf zegt: 'ik mocht de geschiedenis niet mooier of dramatischer maken. Het mocht niet mijn verhaal worden. Ik mocht alleen in de veelheid van Roosjes herinneringen een strakke lijn aanbrengen en moest mijn woorden en gedachten intomen om het levensverhaal
