Steenwijk, september 2010 – 'Sneeuwvlokje begreep dat er iets moest gebeuren. Iemand zou haar moeten helpen om van haar verlangen naar heksenappeltjes af te komen. Ze had wel eens gehoord van de dwergen, die zieke mensen konden helpen. Ze vroeg zich af of die haar ook zouden kunnen helpen. Sneeuwvlokje wilde de dwergen graag ontmoeten. Om daar te komen, moest ze eerst naar de andere kant van het bos. Maar de weg erheen was gevaarlijk en leidde langs het huisje van de heks.'Fragment:'Zo vond de koningin Sneeuwvlokje in de tuin. Ze bewoog niet meer en lag stil en bleek in het gras. De koningin moest huilen, toen ze haar zo zag liggen. Zij wist dat haar dochter verslaafd was aan de appeltjes van de heks. De koningin hoopte steeds maar weer dat Sneeuwvlokje zou stoppen met het eten van de giftige appeltjes. Ze nam haar kind in de armen en droeg haar naar haar bedje.'
