De verhalen over het verleden blijken verrassend actueel. Ze laten niet alleen zien hoe de kerkleiding in de jaren na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) de vernieuwingsgezinde priesters massaal buiten de lijnen werkte, maar ook, wat nog onthutsender is, hoe zij zich nu met haar seksevijandig beleid buiten de religieuze werkelijkheid van de gelovigen plaatst. Maar wat de meeste indruk maakt is dat deze gehuwde priesters ondanks alles hoop bieden voor de toekomst: 'Waarom zouden we niet opnieuw beginnen? Onze stem hoeft niet ver te reiken. Het oor van de naaste is goed genoeg.'Over één ding zijn alle auteurs het eens: zoals men eertijds het verplichte celibaat voor priesters heeft ingesteld, zo moeten wij het nu afblazen. In deze mening weten zij zich verbonden met de 2.250 gehuwde priesters in Nederland en de 100.000 in de wereldkerk.
