Een fijnzinnig boek over de herinneringscultuur'na Auschwitz'. Erik Borgman en Liesbeth Hoeven geven door middel van een reeks korte literaire bespiegelingen aan wat nu de bijzondere waarde en blijvende betekenis van het gedenken uitmaakt. Dit boek verkent in gesprek met velen, onder wie Anne Frank, uiteindelijk de stilte als ruimte van herinnering. Herinneren is gedenken wat ontbreekt en met het verstrijken van de tijd steeds meer zal gaan ontbreken: de stemmen van hen die vermoord werden, hun aanwezigheid, hun bijdrage aan wie wij zijn. Wij herinneren het gemis van wat onherroepelijk verloren is en houden de plaats vrij van hen die onherroepelijk verdwenen zijn. Erik Borgman (1957) is hoogleraar theologie aan de Universiteit van Tilburg. Hij onderzoekt het grensgebied van hedendaagse seculiere cultuur en religie. Zijn meest recente publicaties zijn Wortelen in vaste grond: Een cultuurtheologisch essay (2009) en Overlopen naar de barbaren: Het politieke belang van religie en
