Wanneer gedichten in één adem helder, eigentijds en humoristisch worden genoemd, dan laat de naam van de dichter zich onderhand raden: Ingmar Heytze. In Sta op en wankel, zijn derde bundel, legt de dichter het bestaan langs het waterpas van zijn binnenwereld. Hij laat de taal daarbij werken als vergrootglas, als sterrenkijker of als caleidoscoop. In het licht van de lens wisselen herkenbare thema's als liefde en dood zich af met heel wat minder gebruikelijke onderwerpen. Een mummie ontwaakt en besluit eerst maar eens koffie te zetten, de liefde blijkt te bestaan uit geurige meisjes in het gras, trouwerijen worden verstierd met trouwkoetsen zonder t, en verlegen gedachten vormen zich tot witte konijntjes. Verbale virtuositeit en wanhoop met een knipoog; in Sta op en wankel klinkt een van de welluidendste jonge stemmen van de moderne Nederlandse poëzie. Niet voor niets was Heytzes vorige bundel De allesvrezer binnen een jaar uitverkocht. Omdat Ingmar Heytze veelvuldig optreedt, kan
