In Stad van liefde, de zevende dichtbundel van Jabik Veenbaas, is de liefde in vele verschijningsvormen aanwezig. Het boek bevat lyrische, beeldrijke liederen waarin een geliefde wordt aanbeden, maar ook verzen over de donkere uitwassen en de pijn van de liefde. Er wordt gezongen over de trouwe tederheid tussen twee oude mensen, maar er wordt ook een verrassend poëtisch antwoord gegeven op de filosofie van Spinoza. Of hij nu dicht over een kus, over een schaatser of over het Amerika van Marilyn Monroe, in diepere zin belijdt de dichter hier op iedere bladzijde zijn grote liefde voor het leven. DE KUS beloofde warm te worden vandaag, op de markt was er een vrouw die een kous rechttrok aan haar dij. jachtige wind nam de zwarte bladeren mee van ver dreven geuren aan, er werd een maaltijd bereid. ik rook een vreemd land dat ik eens zou binnengaan, om er mijn kinderen te zien je had een lichtblauwe morgen aan die je goed stond, net als de lome zon en ik droeg mijn bleke oude lichaam
