Kunst dient van deze tijd te zijn, of liever nog: van de toekomst. Zulke vooruitgangsgedachten hebben de kunst en de kritiek lang in hun greep gehouden. In dit boek beschrijft Maarten Doorman hoe deze vooruitgangsindeeën in de achttiende eeuw opkwamen en tot en met de avantgarde gemeengoed bleven. Steeds mooier opent een verrassend verschiet op de recente geschiedenies van de verschillende kunsten. Doorman verklaart waarom kunstenaar, criticus en kuntwetenschapper zich zo lang van dergelijke vooruitgangsretoriek bleven bedienen. Ter illustratie krijgen de plotselinge opkomst van de Beweging van Vijftig en de roerige geschiedenis van De Stijl uitvoerig de aandacht. Kan met de opkomst van het postmodernisme dit vooruitgangsidee definitief in het museum worden bijgezet? Volgens Maarten Doorman is het idee niet in elk opzicht verouderd. In Steeds mooier pleit de auteur voor een herwaardering van vooruitgangsbegrippen met de bedoeling de als zorgeloosheid vermomde vrijblijvendheid van het
