Wanneer de Marokkaanse dichter Ahmed Essadki verzen wijdt aan het leven van de Marokkaanse migrant, diens gevaarvolle reis naar Europa en zijn ellendige bestaan als illegaal, dan weet hij waarover hij spreekt: Essadki heeft zelf als illegaal tien jaar lang gezwoegd in de Westlandse kassen. Aanvankelijk leek het leven voor hem iets geheel anders in petto te hebben. In 195O geboren op het Berbers-sprekende platteland van de Rif (Noord-Marokko), doorliep hij succesvol de middelbare school en de universiteit. Na beëindiging van zijn studie politicologie bood de Marokaanse samenleving hem geen plek onder de zon en zag hij zich genoordzaakt zich te voegen bij de vele streekgenoten die hem al naar Nederland, België en Duitsland waren voorgegaan. In de Marokkaanse gemeenschap van deze immigratielanden kreeg Essadki grote bekendheid als geëngageerd dichter, die zich inzet voor de mensenrechten en zich beijvert voor de erkenning van het Tamazight (Berbers) als nationale taal van Marokko
