Toen Goethe laat in zijn leven vanaf een heuveltop de eerste stoomtrein door het dal zag denderen verzuchtte hij dat het nu wel afgelopen zou zijn met de ware vertelkunst. Postkoetsreizigers zouden niet langer de verveling hoeven te verdrijven door elkaar verhalen te vertellen. Hij rekende buiten het onstuitbare vertelplezier van Klaus Siegel. De aantrekkelijke Suzanne uit de titel vertelt in de beslotenheid van de hedendaagse, transatlantische postkoets van jumboformaat haar tragikomische levensverhaal aan een begerig luisterende literator. De ongewone afwikkeling van de romance doet de lezer zich telkens weer afvragen: wie zou zich achter die figuur of wat zich achter dat voorval verschuilen. Maar ook wie de personages maar half herkent. wordt onherroepelijk gefascineerd door de bizarre verbeelding van de schrijver, die met hen speelt als met zijn marionetten.SUZANNE, een bouquetromance, Slegels vierde boek in twee jaar, bevat acht histoires noires met een grote stilistische
