Beeldend kunstenaar Nikolaas Demoen debuteert als dichter met de bundel tamelijk. De teksten beschrijven beelden die tussen de tekentafel en de huiskamer zijn gevallen. En opgeraapt worden via de omweg van de taal. Zo ontstaan zinnen die een verlangen en een verwachting oproepen en ergens halverwege landen. De titelloze gedichten buigen zich in de werkelijkheid van het kunstenaarsatelier en de fictie van het leven, en ontstaan in een overgangszone tussen inspiratie, arbeid en verveling. Een constante in de gedichten is de wandeling, het onderweg zijn in het hoofd en met de ledematen. Zich herhalende beelden leggen een traject af door het boek en kunnen als één in- en uitademen worden ervaren. De vormgeving van de bundel, verzorgd door de kunstenaar, benadrukt de afstand tussen de onderlinge zinnen en woorden en bespeelt de ruimte van het papier, die een spiegel vormt van de tentoonstellingsruimte. 'De bundel tamelijk van Nikolaas Demoen is als een orchidee, waarbij de verzen tot een
