Een dwarsnaad is een naad om inscheuring te voorkomen. Door zijn strakke vormbeheersing legt Bart Janssen de woorden vast. Zoals de kleermaker een dwarsnaad stikt over het weefsel heen, zodat de stof niet kan scheuren. Niemand kan zo compact zwijgen als Bart Janssen. Geduldig, onverbiddelijk zelfs, legt hij de spieren van de taal bloot. Deze dichter hakt, uiterst precies en ritmisch, tot hij het geheim binnenin heeft gevonden. Hij naait het vast. Hij vloekt onhoorbaar, zonder leestekens; zijn krachttermen zijn voltooide deelwoorden. Kijk mee als deze dichter observeert. Zijn gedichten zijn kleine vensters afgedwongen van het licht, het zwart, een landschap, de horizon, de zee. Of een vrouw die beweegt, arbeiders in een droogoven. Een boom herleidt hij tot hout, wat botten en stekken en daarin kiemend: de kern. Bart Janssen (1959) schreef zeven dichtbundels en publiceerde in verschillende literaire tijdschriften en ontving hiervoor prijzen van het Masereelfonds en de Provincie
