Sinds Ravia ruzie heeft met haar vriendin Lidian, moet ze haar verhalen kwijt aan een dagboek. Lidian is verliefd op Onno en er valt niet meer met haar te praten. Verliefdheid is eigenlijk een soort ziekte, vindt Ravia. Ze heeft liever gewoon griep. Met haar ouders kan ze ook al geen verstandig woord wisselen. De kinderen uit de buurt tikken op hun voorhoofd als haar vader zich weer eens aanstelt. Alles bij elkaar genoeg om je soms heel onzeker te voelen. Maar als ze met de klas repeteren voor het schooltoneelstuk, weet Ravia precies wat er moet gebeuren. Dan is ze een koelbloedige kapitein die het schip veilig de haven binnenloodst...
