In haar beginjaren was de beeldbuis een ondergeschoven kind in het Nederlandse mediabestel. Er waren allerlei politieke, maatschappelijke en godsdienstige bezwaren tegen het nieuwe medium. De televisie werd vooral gezien als een hinderlijk bijverschijnsel van de radio. Dit veranderde pas in de loop van de jaren zestig. Dit boek behandelt de beginjaren van de televisie in Nederland: de periode tot omstreeks 1970. Centraal staat het beroep van televisiemaker, dat toen uiteraard gloednieuw was. Het ging om dikwijls nonconformistische lieden, afkomstig uit allerlei sectoren van de samenleving, die om uiteenlopende redenen in het verzuilde mediabestel belandden. Dit leidde tot schilderachtige taferelen en tot spanningen, zoals de geruchtmakende televisiestaking van 1961. Aan de hand van veel aansprekende voorbeelden beschrijft Leo Akkermans hoe het maken van televisie langzamerhand uitgroeide tot een 'normaal' beroep en hoe de televisie in Nederland volwassen werd.
