Dit is een zeer speciaal boek. Het boek gaat over mensen en over de manier waarop mensen communiceren. Mensen zijn sociale en symboliserende wezens; zonder hun vermogen om symbolen te creëren, begrijpen en communiceren zou er geen cultuur bestaan. De aanwezigheid van dit vermogen bij mensen impliceert dat wanneer zij proberen dingen te begrijpen er altijd een samenspel is met hun omgeving, die omgeving inspireert hen op zijn beurt om dit te doen. Mensen zitten gesetteld in de maatschappij door een aantal bestaande symbolensystemen waarvan taal de belangrijkste is. Het is redelijk te zeggen dat alle symbolen gerealteerd zijn aan taal op de een of andere manier, hetgeen ons doet afvragen wat een symbool nu eigenlijk is. Het probleem waarmee we dan worden geconfronteerd is dat 'symbolen' iets anders representeren; zij zijn niet wat zij lijken te zijn. Nijhof zegt hier het volgende over: 'Read it, it doesn't say what it says.' Men zou kunnen zeggen dat symbolen een dubbele bodem bevatten
