Vanuit zijn ervaringen als dramaturg, docent en theatermaker probeert Mart-Jan Zegers nieuwe denk-, spreek- en werkkaders te formuleren, die hopelijk tot een overkoepelend vertoog over theater en theater maken kunnen leiden. Hij wil de kloof dichten tussen theorie en praktij, tussen objectivisme en subjectivisme, tussen reflectie en ervaring. Hij koppelt zijn onderzoek aan de theatertheorieën van de in zijn ogen belangrijke denkers en makers Friedrich Hölderlin, Antonin Artaud en Bertolt Brecht. Hun onderneming was het onbevattelijke van het fenomeen 'theater' te bevatten en in een gebied door te dringen waar theorie en praktijk zich zodanig tot elkaar verhouden, dat een scheiding het wezen van theater aan zou tasten. In dit boek wordt hun denken, worstelen en werken inzichtelijk gemaakt, om werkbare aanknopingspunten en concreet te hanteren werkstrategieën te formuleren voor een vernieuwende theatertheorie. Het begrip 'geslotenheid van de representatie' speelt daarbinnen een
