Marianne Philips (1886-1951) maakte in haar leven een paar ingrijpende keuzen. Als jong meisje van goeden joodse huize, geboren in Amsterdam, sloot ze zich aan bij 'de rooien' - in haar milieu een blamage. Na haar huwelijk woonde ze in Bussum. Philips kreeg drie kinderen, deed sociaal werk en werd, als een van de eerste vrouwen, gekozen tot gemeenteraadslid voor de SDAP. Hoewel ze succes had in de politiek, nam ze midden in een zittingsperiode afscheid van de raad. Ze zag in wat ze echt wilde: schrijven. Na deze ommekeer op haar veertigste, die ze zelf haar wedergeboorte noemde, publiceerde ze zes romans, twee bundels korte verhalen en een paar novellen. Critici noemden haar werk zuiver van toon en prezen haar eenvoudige, trefzekere taalgebruik. Lezers waardeerden haar ook. Bruiloft in Europa, haar derde boek, was de meest gevraagde roman van 1935. De zaak Beukenoot, dat een jaar voor haar dood verscheen, werd niet alleen gekozen tot Boekenweekgeschenk van 1950, maar leidde ook tot
