Wacht eens even Toby, zei de oude walvis streng. Het eten kan best een keer wachten. Ik wil dat je daar rustig blijft dobberen terwijl ik je uitleg welke opdracht ik voor jou in gedachten heb. En geen gegiebel en geen geintjes want dit keer is het ernst. Geen geintjes....alleen maar een opdracht? vroeg Toby teleurgesteld. Maar omdat hij dol was op zijn grootvader, kwam hij gehoorzaam naast zijn held dobberen om te horen wat hij te zeggen had. Nou jongen, zei de oude Moby ernstig, er komt voor ons allemaal een tijd dat we een doel in ons leven nodig hebben. Spelletjes spelen en liedjes zingen is allemaal goed en wel, maar het leven heeft ook een ernstige kant. Duizenden kilometers ver weg, vlak over de hete evenaar, wonen onze neven. Zij hebben het niet zo getroffen als wij. Want er is niet veel water daar in de buurt en er zijn zeker geen ijsbergen. Ik voel waar u heen wilt opa, viel Toby hem in de rede. Hij liep over van zelfvertrouwen en trappelde van ongeduld om op weg te gaan. Het
