Gedurende eeuwen was Eisterlee één van de mooste gehuchten in de Kempen. Het Mariakapelletje was er de ziel van. De bewoners zouden nooit hun adres neergeschreven hebben zonder de naam van hun gehucht te vermelden. Het televisie- en computertijdperk mag de teloorgang van het zeldzame, het authentieke op zijn rekening schrijven. Commercialisering, industrialisatie, lintbebouwing, fusies, agglomeraties en verstedelijking tastten de oude Kempen dodelijk aan. Ook Eisterlee ontsnapte er niet aan: het gehucht werd gewoon een wijk van Grobbendonk, met mensen die nog amper of amper helemaal niet meer weten dat ze op Eisterlee wonen. Hoe is dat allemaal kunnen gebeuren? De auteur, zelf Eisterleenaar in hart en nieren, roept vijf figuren tot leven die de ondergang van hun gehucht van dichtbij meemaken. Deze vijf dramatis personea verpersoonlijken als het ware de vijf mensentypes die op het gehucht ooit harmonieus samenleefden: de boer, de knecht, de onderwijzer, de stroper en de intellectueel
