GebedKijk haar aan en wil niets lieverdan zien wat zich niet laat zien,horen wat ik niet kan horen.Pak haar hand en smeek: keerterug, doe opene, geef antwoord,hou me voor de gek, doe alsof.Maar wie zwijgt, geeft niet op.Ze tilt haar arm, opent een oog.Alles is daar. Ik kan er niet bij.'Tot ook ik verwaai' is een elegie over een moeder. Peter Swanborn (1963) geeft in 37 gedichten een indringend beeld van wat dementie met een mens en zijn omgeving doet. Zijn debuutbundel 'Bij het zien van zijn lichaam', genomineerd voor de C. Buddingh' - prijs 2008, werd lovend ontvangen:'Razend knap... Poëzie die direcht naar hoofd en hart gaat, die genadeloos persoonlijk is.' - Wim Brands in De Avonden'Peter Swanborn bewijst dat hij een soort alchemist is - iemand die goud peurt ui de klei van zijn ervaring.' - Juryrapport C. Buddingh'-prijs
