Op de avond van 12 mei 1940 kreeg een 39-jarige Obersturmbahnführer van de Waffen-SS bevel om met delen van zijn bataljon door de Nederlandse verdedigingslinies op de Grebbeberg te breken en op te rukken in de richting van een spoorwegviaduct even ten oosten van Rhenen. De opdracht was een kolfje naar de hand van deze officier die, als we de Nederlandse historicus NKCA in 't Veld moeten geloven, een ware zoon van Mars was: 'Agressief, draufgängerisch; een fanatieke noch zichzelf noch anderen ontziende stoottroeper (...) een branieachtig type dat de oorlog niet als plicht, of zelfs roeping, maar als levensvervulling zag; onverschillig ten opzichte van eigen of andermans leven, onverschillig ook ten opzichte van de bestaande militaire tradities en militaire code, onmiddellijk bereid zonder dringende noodzaak zichzelf en eigen ondergeschikten op te offeren, onmiddellijk bereid ook de oorlogsregelementen met voeten te treden.' Dit boek handelt over het leven van Hilmar Wäckerle. Een
