De elektrische interlokale tram heeft vanaf het einde van de negentiende eeuw tot in de jaren dertig van de twintigste eeuw een belangrijke rol gespeeld in het regionaal personenvervoer. Door de ontwikkeling van forse agglomeraties, ontstond een grote behoefte aan massaal personenvervoer, dat het bindend element vormde tussen grote steden en de omringende regio. Hierdoor ontwikkelde zich een vervoerssysteem tussen de stadstram en de trein. Naast een beschouwing over de voornaamste kenmerken van de interlokale tram, die ook vaak werd aangeduid als "interurban", krijgt u inzicht in de snelle ontwikkeling van het vervoermiddel en de omstandigheden die hebben geleid tot zijn soms nog snellere neergang, en de redenen waarom toch tot op de huidige dag systemen zijn blijven voortbestaan of soms nog nieuw werden ontwikkeld. De auteurs hebben - zonder volledigheid te claimen - een zo breed mogelijk beeld willen schetsen van dit boeiende vervoermiddel in verleden en heden. Het zwaartepunt ligt
