Dit boek had eigenlijk moeten heten: "Brieven aan mijn overleden huisdieren", want toen Ingrids eerste dierbare hond overleed en ze met haar verdriet en gevoelens nergens terecht kon, is ze brieven beginnen schrijven en zo is het proces verder gegroeid doorheen de jaren. Schrijven was Ingrids therapie om moeilijke periodes in haar leven te kunnen verwerken. Dankzij haar schrijven en haar geliefde honden kon ze ook een deel uit haar eigen verleden loslaten en vond ze de kracht om telkens opnieuw door te gaan. Toen haar mama plots overleed en ze kort daarna op amper twee jaar tijd drie van haar jonge geliefde hondjes moest afgeven, was het hek helemaal van de dam. Laat je samen met Ingrid meevoeren in de tijd hoe ze langzaam maar zeker haar mantel van zelfmedelijden en verdriet van zich afschudde en verneem hoe ze beetje bij beetje opnieuw zelfvertrouwen kreeg en ontwaakte uit haar beschermde cocon. Een warm emotioneel boek vol liefde voor iedereen die van dieren houdt maar ook voor hen
