Over de menselijke eenzaamheid in de grote stad Maagd, typiste en coca-coladrinkster: zo typeert Macabéa zichzelf. Het arme en onaantrekkelijke meisje trekt vanuit de provincie naar Rio de Janeiro, waar zij een bescheiden kantoorbaantje vindt. Ze dagdroomt, beleeft een onbeantwoorde liefde en wordt ten slotte aangereden om te sterven als een naamloze, eenzame dode. Hoewel ze is voorgelogen, mishandeld en uitgebuit, was Macabéa toch gelukkig, iets wat de verteller van haar verhaal maar moeilijk kan begrijpen. Zelf kampt hij met een writer’s block; het schrijven van Macabéa’s verhaal blijkt problematischer dan gedacht.
