Hou daarmee op, pap, roept de jongste dochter. Wat doe ik dan? Pap is zich van geen kwaad bewust. Je peutert in je neus! Ik peuter helemaal niet in mijn neus! hoor je jezelf terugroepen. Kan het zijn dat je het wel deed, maar nu alweer bent vergeten? Kennelijk, want de commotie zet door. Je hele vinger zat erin! Volgens de wetten van het toneelstuk moet je nu eigenlijk verbaasd of verontwaardigd naar de desbetreffende vinger kijken, maar dat doe je niet om verdere escalatie te voorkomen. Ik zal het niet meer doen, mompel je dus maar. Pap! Je mond hangt open! Dat is de oudste dochter, een halfuur later. Zij draagt al een bh, zag je laatst. Best een schok was dat, maar ja _ wat doe je eraan? Net doen alsof je het niet zag. Pap! Doe je mond dicht! herhaalt ze op dwingende toon. Je doet hem dicht en leest voort in de krant. Na een tijdje neem je een hap van je croissant. Kun je nou niet gewoon eten? komt onmiddellijk het commentaar. Moet je nou echt zo snuiven en blazen en zulke grote
