Volgens de legende is de onbewoonde vallei waarin zij zich vestigen, zo onherbergzaam dat ze van de regionale bevolking de bijnaam Vallée du Diable (vallei van de duivel) had gekregen. De monniken veranderden deze naam in Vallée de Dieu (vallei van God), wat later Val-Dieu werd. In het Nederlands Godsdal genoemd. Dit Val-Dieu ontstond in 1216, toen de toenmalige graaf van Dalhem, Lotharius van Hochstaden, de cisterciënzer monniken van Hocht (bij Lanaken) hier grond schonk voor een nieuwe abdij, voor de rust van zijn geest en die van zijn ouders. De nabijheid van een abdij betekende bovendien welvaart, want in de landbouweconomie van die tijd waren het plaatsen van ‘spitstechnologie’. Daar waren de kennis, het organisatievermogen en de mankracht aanwezig om nog niet ontgonnen terreinen om te zetten in vruchtbare landbouwgronden. Vandaar dat ook de hertog van Limburg de abdij op zijn grondgebied wilde hebben. Ook hij bleek bereid om de monniken gronden te schenken. Het resultaat
