Wie aan 'Valse papieren' begint, stapt een fascinerende wereld binnen, een wereld die wreed en pijnlijk is, scheurtjes vertoont en niet langer haar oorspronkelijke glans bezit. Maar ook een wereld die doet verbazen door de schoonheid die achter deze onvolkomenheden verscholen ligt. Wie aan 'Valse papieren' begint, wordt door de vertelster bij de hand genomen en meegevoerd op een reis langs de pagina's van de boeken die ze las, de onuitwisbare indrukken die ze daarbij opdeed; langs hedendaagse wereldsteden: vervallen, voortdurend aan verandering onderhevig en in onderhoud; langs de onbekende dode voor haar deur naar anekdotes over schrijversgraven en dichtersverdriet. Maar te midden van die tristesse en melancholie bevat het boek zoveel schoonheid, zoveel kunst en literatuur, dat je als lezer alleen maar kunt genieten van de beelden die opgeroepen worden. Met Valse papieren creëerde Valeria Luiselli een geheel nieuw genre, weliswaar in de traditie van W.G. Sebald, Teju Cole en Joseph
