Er zijn geen grenzen aan het lijden. Toen Mircea J. Sparot mij vertelde wat hem was overkomen, sprak er mateloos verdriet uit zijn blik. Omhuld door het nachtelijk duister zaten we op een ghat aan de oever van de Ganges, in de Indiase stad Benares. Zwerfhonden blaften in de verte. De rivier kabbelde zachtjes voort. Mircea bezwoer me dat alles wat hij me toevertrouwde, de waarheid en niets dan de waarheid was. Maar hoe kun je geloof hechten aan... het ongelooflijke? Dit is zijn verhaal.
