Aan de hand van vier opeenvolgende plannen voor Lelystad en Almere beschrijft dit boek de veranderingen in het stedenbouwkundig denken in de twintigste eeuw. Van Eesterens ontwerp voor Lclystad (daterend uit iq 66) is gebaseerd op een uit (Ie jaren twintig stammend modernistisch vertrouwen in de stedenbouw als ruimtelijk integrerene iscipline, die vorm kon geven aan collectieve waarden Het hieropvolgende Structunischema voor Lelystad (i g69) i" gebaseerd op de zogenaamde wijkgedachte: een tweedimensionaal vlekkenplan waarbij (Ie woonfunctie van de stad in wijken werd gegoten, die door hun programmatische afstemming van de bevolkingsomvang en het voorzieningenniveau, (Ie totale vmonfunctie van (Ie stad flexibel programmeerbaar maakten. Bij het ontwerp voor Almere (1970- 1974) werd niet langer uitgegaan van een samenhangend stadslichaam. Het plan, waarbij flexibiliteit de hoofdeis was, bestaat uit een aantal centrale doelstellingen, zoals ruimtelijke variatie en keuzevrijheid in
