Waarom vallen alle vrouwen voor de personages van Tommy Wieringa? Waarom zijn Arnon Grunbergs helden gedoemd om te falen? Waarom is ironie de ziekte van deze tijd - en van de literatuur in het bijzonder? Waarom zijn de jonge schrijvers van nu zo bang voor intimiteit? Waarom is het not done om een overhemd met een borstzakje te dragen? Met Clausewitz en De republiek vestigde Joost de Vries zich al als een van de meest originele romanschrijvers van zijn generatie - met Vechtmemoires toont hij zichzelf een essentieel criticus. In negentien met elkaar vervlochten, sprankelende essays onderzoekt De Vries de (literaire) cultuur van de eenentwintigste eeuw, waarbij hij met speels gemak wisselt tussen reisreportage en literatuurkritiek, tussen close reading en verhalende memoires. Impliciet en niet-zo-impliciet ontstaat er een zelfportret van de schrijver als lezer. Of hij nu schrijft over Henry Kissinger, Tiger Woods, Girls, of de aandrang van volwassen mannen om de slag bij Waterloo na te
