Een nuchter, optimistisch egoverhaal over het mooiste en maximale halen uit jezelf en het leven, als je vanaf je geboorte moet dealen met ernstig fysieke beperkingen, grote zorgafhankelijkheid en lage levensverwachting. 'Ik ben woedend. Mijn moeder is eerder doodgegaan dan ik. Dat was níet onze afspraak!' De schrijfster Patricia van Manen leeft van jongs af aan met het idee dat ze niet ouder wordt dan 18 jaar. Dat is het 'vonnis' van de artsen als ze bij dreumes Patricia een zeer zeldzame aangeboren, en ernstig progressieve spierziekte vaststellen. Ze kan alleen armen en hoofd bewegen. De spierzwakte en -verlamming zal steeds verder verergeren. Als Patricia 36 is, overlijdt onverwacht haar moeder. Het ondenkbare is gebeurd: ze heeft één van haar ouders overleefd. Ze realiseert ze zich nog nadrukkelijker dat ze met haar 36 lentes, haar eigen levensverwachting ruimschots heeft overschreden, en zelfs verdubbeld. Patricia's onverwoestbare drang om te leven, maakt dat ze tegenslagen het
