Het boek is vooral bedoeld voor de literaire liefhebber die gewend is ook details te zien, die te interpreteren en met elkaar te verbinden. Dit boek wil vooral een discussie uitlokken binnen het literaire circus van de laatste tijd; behoort een roman met weinig verbeeldingskracht nogal wel een 'roman' genoemd te worden? Denk hierbij aan de laatste roman van Connie Palmen of aan die van Rogi Wieg. Of wordt het woord 'roman' niet meer als een genreaanduidung beschouwd, maar meer als een vorm waarin je alles kwijt kunt zonder juridische konsekwenties?
