Tientallen gedichten grijpen in elkaar, kneden elkaar als klei, kruipen over elkaars schouder, almaar hoger. Boven op dat bouwwerk zit een jongen te kijken naar de groeiende afgrond onder hem. Hij heeft alle tijd van de wereld. Hij wacht tot hij zo dicht bij de zon is gekomen dat zijn vleugels smelten. Dan pas werpt hij een laatste blik naar beneden en springt. Tijdens zijn val tracht hij een volmaakte cirkel uit te beelden.Verhemelte is zo'n bouwwerk. Een Toren van Babel. Kleurrijk als fractals. Bedwelmend als een megadancing. Woekerend als een ziekte. Een ziekte die misschien wel de twintigste eeuw heetPeter Verhelst (1962) publiceerde twee romans en een zestal dichtbundels, waaronder Master ( 19921 en De boom N (1994).'Ieder gedicht is een wonderlijke vuurzee van laaiende beelden, vonkende associaties. verterende taal'
