Toen de meermaals bekroonde Fotografe Lana Slezic in maart 2004 naar Afghanistan vertrok om daar een reportage te maken, had ze geen flauw vermoeden dat ze er twee jaar zou blijven. Destijds veronderstelde ze dat de levensomstandigheden van Afghaanse vrouwen en meisjes sinds de val van het Taliban-regime aanzienlijk waren verbeterd. Ze ontdekte echter al snel dat het leven voor Afghaanse vrouwen heel anders was dan ze had verwacht, en besloot te blijven om hun verhaal vast te leggen. Met de hulp van een jonge Afghaanse, die haar vriendin en tolk werd, fotografeerde Slezic vrouwen in het hele land. In steden en dorpen, onder het nuttigen van eindeloze hoeveelheden thee, zag ze dat vrouwen nog steeds zwaar worden onderdrukt en dat gedwongen huwelijken, huiselijk geweld, eermoorden en een onverteerbaar gebrek aan vrijheid aan de orde van de dag zijn. Tot op heden is het veel vrouwen niet toegestaan hun huis te verlaten of naar school te gaan, en de boerka blijft een algemeen verschijnsel
