Het treffendste, misschien ook wel verrassenderwijs schokkendste in deze thriller, is dat wordt aangetoond toont hoe onbewust en hoe onopgemerkt het gebruik van antidepressiva soms in de kern aardige, goedbedoelende mensen tot waanzin drijft. Tot die conclusie komt aanvankelijk neuropsycholoog Peter Zack als hij zich door een goede vriendin van weleer laat overhalen een praatje met haar ontspoorde dochter te maken. De vrouw meent dat het meisje zich erger gedraagt dan van een puber verwacht mag worden, dat ze geen uitzicht op de toekomst ziet. Voor het tot een afspraak komt tussen Zack en het meisje, wordt die laatste met een pistool in haar hand aangetroffen bij het lijk van haar moeder. Zack veronderstelt zelfmoord, de politie meent moord, en dreigt het meisje te arresteren. Voor de neuropsycholoog, die de contouren van een ernstig conflict in het hoofd van het meisje waarneemt, is duidelijk dat haar gedrag een afgeleide is van haar ernstige verslaving aan Ritalin, een remmer voor
