De kinderen achter me lachen zo hard dat ik zeker weet dat ze om mij lachen. Ik kan er niets aan doen, ik draai me om. Het is Rachel, omringd door een stel kinderen met kleren aan die zeer beslist niet van het winkelcentrum aan de oostkant van de stad komen. Rachel Bruin, mijn ex-beste-vriendin. Woorden borrelen op in mijn keel. Als er iemand in het hele universum is die ik graag zou willen vertellen wat er echt gebeurd is, is het Rachel wel. Mijn keel schroeit dicht. Haar blik ontmoet heel even de mijne. Haar mond vormt de woorden 'ik haat je'. Ze keert me haar rug toe en lacht met haar vrienden. Ik bijt op mijn lip. Ik wil er niet aan denken. Het was afschuwelijk, maar het is voorbij. Mijn lippen bloeden een beetje. Het smaakt naar metaal.Vanaf de eerste dag is Melinda Sordino een outcast op haar nieuwe school. Nadat ze tijdens een wild zomerfeestje de politie heeft gebeld, wil niemand nog met haar praten en wordt ze met de nek aangekeken. Melinda raakt in zichzelf gekeerd en hult
