H. Marsman (1899-1940) is de dichter van klassiek geworden versregels als ‘Denkend aan Holland / zie ik brede rivieren / traag door oneindig / laagland gaan’, ‘Groots en meeslepend wil ik leven’ en ‘De zon en de zee springen bliksemend open’. Hij behoort ontegenzeggelijk tot de meest gelezen dichters van ons taalgebied. In juni 1940 verdronk Marsman toen zijn schip in het Kanaal door de Duitsers werd getorpedeerd. Hij was pas veertig jaar oud, maar had al twee jaar daarvoor zijn Verzamelde gedichten samengesteld. De bundel geeft een prachtig beeld van zijn ontwikkeling als dichter: van vitalistisch expressionisme naar meer bezonnen, de dood bezwerende poëzie.
