Ze hadden het in Berlijn slechter kunnen treffen, de jongens en mannen, die naar Duitsland gesleept waren om daar te werken.In plaats van houten barakken had de radiofabriek een oud hotel gekocht of gehuurd en de dwangarbeiders konden zich vrij bewegen.Zij dienden alleen op tijd op werk te zijn, met de tram, de ondergrondse en weer de tram, kostte dat een uur rijden.Zelfs de vluchtpogingen werden nauwelijks gestraft, zoals een fransman ondervond, die zich in een grote pakkist had weten te verstoppen.Maar aan de talloze bombardementen stond iedereen bloot.Na twee jaar werden zij door de Russen bevrijd en uit Berlijn naar huis gestuurd via Odessa.Dat werd een lange weg, een avontuur om nooit te vergeten.Hoe deed je dat zonder wegwijzers in een land waar iedereen gevlucht was en hoe kwam je aan eten?Organiseren heette dat toen.
