Een vijver zie ik, diep en donker. Vol stenen: allerlei soorten. Voor water, voor leven is weinig ruimte. Iedere steen is als een gebeurtenis, een herinnering, een schrik, verdriet. Soms een felle straal zonlicht tot op de bodem. Vol is de vijver, met al die stenen, tot aan de rand. Weet je, wat ik zal doen? Ik ga die stenen eruit halen, één voor één. Iedere steen in mijn handen houden en bekijken. Ik zal me zijn verhaal herinneren. Ja, weet je, wat ik doe? Ik ga je het verhaal vertellen van iedere steen. Dan zal ik me lichter voelen. In de vijver komt opnieuw ruimte voor leven en voor licht.
