Grote Vlaamse weefcentra als Brussel, Oudenaarde, Mechelen, Brugge of Doornik voerden met ongeëvenaarde technische verfijning de prachtigste weefmodellen of _kartons_ uit, vaak van de hand van beroemde kunstschilders. Bernard van Orley en Michiel Coxcie waren specifieke kartonschilders, maar ook grote namen als Rubens, Jordaens en Rafaël leverden ontwerpen voor belangrijke tapijten. Uit de wandtapijten spreekt de vernieuwing van de vormentaal die zich in de renaissance voltrok.Het kostbaarste van dit kunstpatrimonium werd voor Vlaamse wandtapijten voor de Bourgondische hertogen, keizer Karel V en koning Filips II uit Spaanse collecties geselecteerd en samengebracht met de wandtapijten van de Sint-Pietersabdij, de enige nog bestaande reeks die in de zestiende eeuw werd vervaardigd voor een private opdrachtgever.Veertig wandtapijten uit de vijftiende en zestiende eeuw illustreren het belang van dit artistieke genre voor het Habsburgse Hof en zijn Spaanse en Bourgondische voorgangers.
