Hermann Karnau, een van de twee vertellers in de roman Vliegende honden, wordt geobsedeerd door de menselijke stem. Hij verzamelt fanatiek op band uitzonderlijke menselijke uitingen; als akoesticus in dienst van het Hitlerregime heeft hij gemakkelijk toegang tot exceptionele geluidsregio's als het slagveld, waar hij gekerm, gereutel en doodsgerochel kan opnemen. Behalve Karnaus stem is er een heel andere stem in deze roman hoorbaar: die van Helga, de oudste dochter van Joseph Goebbels, Hitlers minister van Propaganda. Als twaalfjarige kijkt ze naïef de wereld in, en haar verhaal is navenant. Virtuoos mengt Beyer de twee stemmen, die tenslotte ruimtelijk samenkomen in de bunker van Hitler in Berlijn, in april 1945, in de allerlaatste dagen van het nazi-regime. Het tragisch einde krijgt een onverwacht vervolg in de jaren negentig van onze eeuw, direct na de Wende.
