Al in antieke tijden beweerde een Griek dat alles vloeit, terwijl er volgens de bijbel niets nieuws onder de zon was. Deze paradox, van stilstand in beweging, van zwemmen of drijven om in leven te blijven, wordt in Vloeistof en welvaart onderzocht en tegelijk bezongen door middel van denkende gedichten. Poëzie die lyrisch wordt van de wetenschap – kennen is liefhebben (Spinoza), genieten is begrijpen (Gertrude Stein). Over de gehoorzaamheid van het hart aan de woorden, de relatie tussen pizza en begeerte, en het briljante, maar hatelijke ontwerp van de waterstofbom. Telkens gaat Jan Lauwereyns tot het uiterste, in de hoop dat het radicale liedje der dingen als een serenade zal klinken, hoe staccato ook.
