Helen, een vrouw van 52 jaar, wordt hopeloos verliefd op een man op een moment dat de sterren niet gunstig lijken te staan. Zij leeft met Edward, haar broer, eveneens van middelbare leeftijd en evenals zij ongetrouwd, in een soort vacuüm. Dat geldt zeker de weken en maanden die volgen op de dood van hun dominerende en manipulerende moeder. In feite staan zij naïef, onschuldig en vreemd in de wereld van de jaren tachtig. Hun opvoeding maakt het hun moeilijk te overleven. Helens verliefdheid dreigt op een emotionele crisis uit te lopen die niet te verwerken lijkt, ook al omdat Edward haar bewust negeert. Ten slotte komen zij tot de erkenning dat er toch een mogelijkheid van leven en overleven bestaat. Daarin is het boek optimistisch, bemoedigend en waarachtig.
