Meer dan beweringen kunnen vragen licht werpen op wat in de mens leeft en wat hem omgeeft; zij doen de werkelijkheid van de toekomst vermoeden. Zo vragend tast Jos Pirenne het leven af met zijn poëzie. In zijn omgang met anderen beluistert hij het lied dat hem al zijn leven lang lokt. Ik hoorde een lied van ongemene pracht. Ik zocht de hemel af maar vond de vogel niet. Die vogel is in een licht, dat ook in het donker gloeit. Bij het ouder worden wendt de dichter zich intenser naar dit licht en wordt hij allengs vervuld van een stil verwachten.
