Wat je niet verteld is geeft kinderen hun stem terug en toont aan wat er moet veranderen om hen onbelemmerd, gelukkig en natuurlijk te laten opgroeien. Het gaat over wat kinderen ervaren in de baarmoeder, in het gezin en in de maatschappij. Over de invloed van de kindertijd op iemands leven en de gevolgen daarvan voor de samenleving. Hoe kinderen hun persoonlijkheid ontwikkelen. Over opvoedkundige dogma's, over stress, haast en kramp. Wat alledaagse momenten, zoals in de buggy, voor invloed hebben op een kind. Over de rol van deskundigen en zinniger manieren om mensen te helpen. "Soms denk ik wel eens dat de kosmos het zo bedoeld heeft dat er twee mensen nodig zijn om een kind te maken, om hen te leren harmonisch en zinnig met elkaar om te gaan. Maar ook met het kind. Een drie-eenheid. Waarbij de behoeftes van alle betrokkenen vervuld worden. Onze huidige sociale en economische modellen staan daar denk ik haaks op. En pas als we onze kinderen een zinnige habitat kunnen bieden, hebben
