In Henk van der Ents romandebuut maken wij kennis met een echtpaar dat ogenschijnlijk redelijk tevreden en gelukkig met elkaar is. In afwachting van de uitslag van een lichamelijk onderzoek - gaan ze een paar dagen naar Parijs. Slenteren, musea bezoeken, lekker eten. De man, een tuinarchitect lijdt er onder dat geen van zijn op internationale prijsvragen ingestuurde ontwerpen ooit werd bekroond. Zij heeft een managementfunctie in de gezondheidszorg en twijfelt of zij de haar geboden promotie zal accepteren. De lezer maakt twee reizen: eerst gezien door de ogen van de man, dan door die van de vrouw. En dan blijkt dat hun innerlijke wereld zo van elkaar verschilt, dat ze zoveel voor elkaar verzwijgen, dat het lijkt alsof ze niet met elkaar gereisd hebben, alsof ze ieder andere gesprekken gevoerd, andere schilderijen hebben gezien. Zal de reis een keerpunt blijken of leven zij verder zonder consequenties te trekken uit hun Parijse week samen?
