Reeds de oudste schriftelijke bronnen spreken van als wolven optredende krijgslieden. In de tijd van de heksenvervolging vielen weerwolven (= manwolven) ten prooi aan de inquisitie en in de tijd van de romantiek werden er vele sagen over hen verteld. Het boek Der Wehrwolf (1910) van Hermann Lens over boeren die tijdens de 30-jarige oorlog zichzelf gingen beschermen tegen plunderende en moordende huurlingen, gaf aanleiding tot de naam van een verzetsorganisatie tijdens de republiek van Weimar. Tegen het einde van W.O. II trachtte Himmler een weerwolforganisatie tot stand te brengen die na de oorlog in het door de geallieerden bezette gebied van Duitsland aanslagen moest plegen. Echter zonder succes.
