In dit boek wordt de geschiedenis van Welzinge, een buurtschapop Walcheren, beschreven als model voor alles wat op Walcherenis gebeurd totdat dit deel van het eiland droogviel in 1946.De schrijver vertelt over de ontwikkeling van ambacht totambachtsheerlijkheid, hoe daar meestal een dorp of eengemeente uit groeide en hoe dat in Welzinge anders is gegaan.Die buurtschap ontwikkelde nauwelijks een kern, de kerk werd verwoest en uiteindelijk ging Welzinge in het water ten onder.Het verhaal gaat over de taaie geschiedenis van volhardende mensen en is doorspekt met persoonlijke herinneringen aan de tijd dat de schrijver zelf als jonge scholier er tot zijn enkels wegzakte in de klei.De dreiging van het water als constante factor in de Zeeuwse geschiedenis kleurt de persoonlijk getinte beschrijving van een buurtschap die juist door zijn verdwijning een magische aantrekkingskracht had.
